مجازی‌سازی چیست؟ مجازی‌سازی یک لایه جداسازی است که سخت‌افزار فیزیکی را از سیستم‌عامل جدا می‌کند تا بکارگیری و انعطاف‌پذیری بیشتری از منابع IT ارائه شود. مجازی‌سازی به ماشین‌های مجازی متعدد اجازه می‌دهد، با سیستم‌عامل‌های ناهمگن مانند Windows Server 2003 و لینوکس و برنامه‌ها به‌صورت مجزا، کنار هم بر روی یک ماشین فیزیکی اجرا شوند. ماشین مجازی بازنمود یک ماشین فیزیکی توسط نرم‌افزار است و مجموعه سخت‌افزار مجازی خود را دارد مانند RAM، CPU، NIC، هارددیسک، و غیره که سیستم‌عامل و برنامه‌ها بر روی آن بارگذاری می‌شوند. سیستم‌عامل بدون در نظر گرفتن اجزای سخت‌افزار فیزیکی واقعی، مجموعه‌ای سازگار و نرمال شده از سخت‌افزار را می‌بیند. ماشین‌های مجازی VMware شامل ویژگی‌های سخت‌افزاری پیشرفته مانند محاسبات 64 بیتی و چند پردازش مجازی متقارن است.
Virtual Infrastructure Web Access – یک رابط کاربری وب برای مدیریت ماشین مجازی و دسترسی به کنسول‌ها از راه دور.
VMware VMotion – انتقال ماشین‌های مجازی در حال اجرا از یک سرور فیزیکی به سرور دیگر را با Downtime صفر، دسترس‌پذیری سرویس مداوم و یکپارچگی کامل تراکنش ممکن می‌کند.
VMware High Availability یا HA – دسترسی آسان و مقرون‌به‌صرفه را برای برنامه‌های در حال اجرا در ماشین‌های مجازی فراهم می‌کند. در صورت خرابی سرور، ماشین‌های مجازی آسیب‌دیده به‌طور خودکار روی سرورهای تولیدی دیگر که ظرفیت اضافی دارند، راه‌اندازی مجدد می‌شوند.
VMware Distributed Resource Scheduler یا DRS – به شکل هوشمندانه‌ای ظرفیت رایانشی را به‌صورت پویا در مجموعه‌ای از منابع سخت‌افزاری برای ماشین‌های مجازی تخصیص داده و تعدیل می‌کند.
VMware Consolidated Backup – یک قابلیت متمرکز و آسان را برای استفاده و پشتیبان‌گیری بدون عامل از ماشین‌های مجازی فراهم می‌کند. مدیریت پشتیبان گیری را ساده می‌کند و مراحل نصبESX Server را کاهش می‌دهد.
VMware Infrastructure SDK – یک رابط استاندارد برای VMware و راهکارهای Third-Party برای دسترسی به VMware Infrastructure ارائه می‌دهد.
ویدیوهای بیشتر درباره ی مجازی سازی
بخش‌های زیر معماری زیرساخت VMware را شرح می‌دهند که با عناصری که توپولوژی فیزیکی آن را تشکیل می‌دهند شروع می‌شود و به دنبال آن نمای مجازی یا منطقیVMware Infrastructure ارائه می‌گردد که در آن روابط بین عناصر معماری مجازی و دنیای فیزیکی بررسی می‌شود. درنهایت، معماری دو جزء اصلی زیرساخت VMware با جزئیات بیشتر موردبحث قرار می‌گیرد.
منظور از توپولوژی فیزیکی دیتاسنتر VMware Infrastructure در مجازی‌سازی چیست
مجازی‌سازی چیست ؟ با VMware Infrastructure، بخش‌های IT می‌توانند با استفاده از فناوری و سخت‌افزار استاندارد صنعتی موجود، یک دیتاسنتر مجازی بسازند. نیازی به خرید سخت‌افزار تخصصی نیست. علاوه بر این VMware Infrastructure به کاربران اجازه می‌دهد یک دیتاسنتر مجازی ایجاد کنند که به‌طور مرکزی توسط سرورهای مدیریتی مدیریت می‌شود و می‌توان آن را از طریق انتخاب گسترده‌ای از اینترفیس‌ها کنترل کرد.
همانطور که شکل نشان داده شده، یک دیتاسنتر معمولی VMware Infrastructure از بلوک‌های ساختمان فیزیکی اولیه مانند سرورهای رایانشی x86، شبکه‌ها و ArrayهایStorage، شبکه‌های IP، یک سرور مدیریت و Client دسکتاپ تشکیل شده است.
سرورهای رایانشی
سرورهای رایانشی سرورهای استاندارد صنعتی x86 هستند که سرور VMware ESX را روی Bare Metal اجرا می‌کنند. هر سرور رایانشی به‌عنوان یک Host مستقل در محیط مجازی شناخته می‌شود. تعدادی از سرورهای x86 با پیکربندی مشابه را می‌توان با اتصالات به شبکه و زیرسیستم‌های Storage یکسان گروه‌بندی کرد تا مجموعه‌ای از منابع را در محیط مجازی به نام Cluster ارائه دهند.
بیشتر بخوانید: بررسی مزایای نرم‌افزار VMware و نحوه نصب ابزارهای آن
Arrayها و شبکه‌های Storage
ArrayهایFiber Channel SAN ،ArrayهایSAN iSCSI و ArrayهایNAS فناوری‌های ذخیره‌سازی پرکاربردی هستند که توسط VMware Infrastructure پشتیبانی می‌شوند تا نیازهای مختلف ذخیره‌سازی دیتاسنتر را برآورده کنند. اشتراک ArrayهایStorage بین گروه‌های سرور از طریق شبکه‌های فضای Storage، امکان تجمیع منابع ذخیره‌سازی را فراهم می‌کند و انعطاف‌پذیری بیشتری را در ارائه آن‌ها به ماشین‌های مجازی فراهم می‌کند.
شبکه IP
هر سرور رایانشی می‌تواند چندین کارت رابط شبکه اترنت یا NIC گیگابیتی داشته باشد تا پهنای باند بالا و شبکه قابل‌اعتماد را برای کل دیتاسنتر فراهم کند.
جهت مشاوره رایگان و یا راه اندازی زیرساخت مجازی سازی دیتاسنتر با کارشناسان شرکت APK تماس بگیرید. |
Management Server
Virtual Center Management Server یک نقطه کنترل آسان را برای دیتاسنتر فراهم می‌کند و بر روی Windows Server 2003 اجرا می‌شود تا بسیاری از خدمات ضروری دیتاسنتر مانند کنترل دسترسی، نظارت بر عملکرد و پیکربندی را ارائه دهد. این منابع را از سرورهای رایانشی انفرادی برای اشتراک بین ماشین‌های مجازی در کل دیتاسنتر یکپارچه می‌کند. همانطور که در شکلها نشان داده‌شده است،Virtual Center Management Server این کار را با مدیریت تخصیص ماشین‌های مجازی به سرورهای رایانشی انجام می‌دهد. VirtualCenter Management Serverهمچنین تخصیص منابع به ماشین‌های مجازی را در یک سرور رایانشی معین بر اساس خط‌مشی‌های تعیین‌شده توسط ادمین سیستم مدیریت می‌کند.
سرورهای محاسباتی حتی در صورت غیرمحتمل بودن دسترسی به سرور VirtualCenter Management مثلاً قطع شدن شبکه به کار خود ادامه خواهند داد. سرورهای محاسباتی را می‌توان به‌طور جداگانه مدیریت کرد و به اجرای ماشین‌های مجازی اختصاص داده‌شده خود بر اساس تخصیص منابعی که آخرین بار تنظیم شده است ادامه خواهد داد. هنگامی که سرور VirtualCenter Management در دسترس قرار می‌گیرد، می‌تواند مرکز داده را مجدداً به‌طورکلی مدیریت کند.
معماری VirtualCenter Management Server در بخش‌های بعدی به‌تفصیل توضیح داده خواهد شد.
کاربران دسکتاپ
VMware Infrastructure مجموعه‌ای از اینترفیس ها را برای مدیریت مرکز داده و دسترسی به ماشین مجازی فراهم می‌کند. کاربران می‌توانند اینترفیسی را انتخاب کنند که به بهترین وجه نیازهای آن‌ها را برآورده می‌کند: Virtual Infrastructure Client یا VI Client، دسترسی به وب از طریق مرورگر وب، یا خدمات ترمینال مانند Windows Terminal Services یا Xterm.
بیشتر بخوانید: آشنایی با راهکار معماری ذخیره‌سازی VMware Infrastructure
معماری مرکز داده مجازی‌سازی چیست
همانطور که در شکل بالا نشان داده‌شده است، VMware Infrastructure مجموعه ساده‌ای از عناصر مجازی مورداستفاده برای ساخت یک مرکز داده مجازی را ارائه می‌دهد:
• منابع محاسباتی و حافظه به نام Hostها، Clusterها و Resource Poolها
• منابع Storage به نام Datastores
• منابع شبکه به نام Networkها
• ماشین‌های مجازی
یک Host نمایش مجازی از منابع محاسباتی و حافظه یک ماشین فیزیکی است که ESX Server را اجرا می‌کند. هنگامی که یک یا چند ماشین فیزیکی با یکدیگر ادغام می‌شوند تا به‌طور یکپارچه کار‌کنند و مدیریت شوند، مجموع منابع محاسباتی و حافظه یک Cluster را تشکیل می‌دهند. ماشین‌ها را می‌توان به‌صورت پویایی به یک Cluster اضافه یا حذف کرد. منابع محاسباتی و حافظه از Host ها و Cluster ها را می‌توان به‌خوبی به سلسله مراتبی از Resource Pool ها تقسیم کرد.
