Virtual Desktop Infrastructureها یا VDIها و برنامه‌های کاربردی مجازی در طول سال محبوبیت بیشتری پیدا کرده‌اند. تقاضای روزافزون برای حمایت از کارمندان از راه دور، تطبیق‌پذیری امنیتی و بهبود در تکنولوژی‌های سخت‌افزاری منجر به این شده است VDI گزینه‌ی کارآمدی برای تقاضاهای کارمندان امروزی باشد.
vSAN نقش پلتفرم ایده‌آلی را برای راهکارهایی مثل VMware Horizon بازی می‌کند تا به دسکتاپ‌های مجازی و VMware App Volumes قدرت دهد که بتوانند مستقل از یک دسکتاپ برنامه‌های کاربردی مجازی را ارائه نمایند. درحالی‌که پیاده‌سازی‌های VDI معمولاً به Poolهای بزرگی مرتبط هستند و برای هزاران کاربر دسکتاپ فراهم می‌کنند، زیرمجموعه‌ای از کاربران خیلی مهم وجود دارند که معمولاً نادیده گرفته می‌شوند: افرادی که برنامه‌های کاربردی را اجرا می‌کنند که نیازمند بالاترین سطوح عملکرد هستند اما می‌خواهند یک تجربه‌ی VDI داشته باشند که شباهت زیادی به کار کردن به‌صورت Local در یک مرکز فیزیکی را داشته باشد.
در ادامه با جزئیات بیشتری این امر را بررسی می‌کنیم تا درک کنیم که این امر چرا مشکل‌ساز شده است و vSAN در کنار VMware Horizon چطور می‌تواند به حل این چالش به‌خصوص کمک کند. شکل زیر VMware Horizo می باشد که که از یک کلاستر vSAN قدرت می‌گیرد.
توجه و اهمیت به کاربران حرفه‌ای
در روزهای اول VDI تقاضاهای برخی از کاربران را نادیده گرفته شد، شخصیت‌هایی Task Worker و کاربر حرفه‌ای ایجاد شدند تا فعالیت‌های متداول بهتر تعریف شوند، اما این هویت‌های گروهی نتوانستند انواع گسترده‌ای از موارد کاربردی که این شخصیت‌ها نشان می‌دادند را پوشش دهند. وقتی این امر در کنار نسبت ادغام بالای دسکتاپ به Host مجازی که برای رسیدن به مقیاس‌های مورد نظر در آن زمان لازم بود قرار می‌گرفت، معمولاً منجر به تضعیف تجربه‌ی کاربر نهایی به دلیل منابع فیزیکی ناکافی یا تخصیص منابع مجازی دسکتاپ‌ها با صرفه‌جویی می‌شد.
برای مشاوره رایگان و یا راه‌اندازی مجازی‌سازی دسکتاپ VDI با کارشناسان شرکت APK تماس بگیرید. |
امری که از نظر بسیاری از طراحی‌ها مخفی ماند، سطح منابع موردنیاز برای برخی از مورد کاربرد برنامه کاربردی بود. گاهی اوقات ابزار مورد استفاده برای جمع‌آوری داده در مورد میزان استفاده از دسکتاپ، نتایج گمراه‌کننده‌ای را ایجاد می‌کرد. برنامه‌های کاربردی دسکتاپ به‌خوبی شناخته نشده بودند، برخلاف باور عمومی بسیاری از برنامه‌های کاربردی دسکتاپ به‌خوبی می‌توانند Multi-threading انجام داده و از تمام منابع قابل‌دسترسی استفاده نمایند. همچنین برخی از برنامه‌های کاربردی دسکتاپ فرض را بر دسترس‌پذیری کارت‌های گرافیک سطح بالا می‌گذارند؛ چیزی که همیشه بخشی از پیاده‌سازی VDI نیست. هرچند ممکن است برنامه‌های کاربردی سرور حیاتی برای کسب‌و‌کار دیده شوند که در یک زیرساخت مجازی، سطح بالایی از منابع به آن‌ها اختصاص داده می‌شود و معمولاً نام Monster VMs رویشان گذاشته می‌شود، ممکن است نیاز مشابهی برای برخی از دسکتاپ‌های مجازی وجود داشته باشد.
ویدیوهای بیشتر درباره VDI
معماری‌های سه‌لایه و کاربر حرفه‌ای VDI
مجازی‌سازی دسکتاپ‌ها چالش‌های جالبی را در معماری‌های قدیمی سه‌لایه ایجاد می‌کند. طراحی‌های VDI با استفاده از این معماری‌های سه‌لایه از یک Storage Array استفاده می‌کنند که ممکن است برای پاسخ به نیازهای چندین کلاستر که انواعی از برنامه‌های کاربردی حیاتی برای کسب‌و‌کار و داده‌های بدون ساختار و هر چیز دیگری در محیط را اجرا می‌کنند، لازم باشند
در هنگام اضافه کردن VDI باید توجه شود که دسکتاپ‌های مجازی منابع Storage را بیش‌ازحد تحت فشار نگذارند. استفاده‌ی بیش‌ازحد از منابع می‌تواند به یکی از دو شکل زیر رخ دهد: تعداد خیلی زیادی از دسکتاپ‌های VDI مبتنی بر بارهای متوسط یا حداکثری یا استفاده‌ی برنامه‌ریزی نشده از منابع برای مجموعه‌ای به‌خصوص از کاربران VDIمی باشد. بدترین سناریوی ممکن این است که هر دوی این شرایط به‌طور همزمان رخ دهند.
بیشتر بخوانید: آیا در دنیای امنیت هنوز نقشی برای راهکار VDI وجود دارد
در Workstationهای فیزیکی مستقل، ادمین‌ها معمولاً نسبت به محیط مجازی سطح قابلیت دید کمتری دارند. ممکن است کاربران فرایندهای زیادی را به اجرا درآورند که تقاضاهای زیادی را روی CPU، Storage یا GPU قرار دهند. منابع مورد نیاز یک دسکتاپ مجازی می‌تواند چند برابر بیشتر از شخصیت‌های تعریف‌شده باشد.
در توپولوژی VDI که از یک معماری سه‌لایه استفاده می‌کند، این انواع از فعالیت‌ها می‌توانند به‌سادگی به برنامه‌های کاربردی مهم سرور تجاوز کنند و اولویت یک برنامه کاربردی نسبت به برنامه کاربردی دیگر را به دلیل معماری نقض نمایند. ادمین‌ها معمولاً با انتخاب سختی مواجه هستند: هزینه‌ی بیشتری را صرف منابع سخت‌افزاری کنند یا دیگر از آن موارد کاربرد پشتیبانی نکنند.
معماری ماژولار برای یک مورد کاربرد VDI تجویزی
یک کلاستر vSAN، برخلاف Storage قدیمی که در معماری سه‌لایه مورد استفاده قرار می‌گیرد Storage را به‌عنوان یکی از منابع کلاستر فراهم می‌نماید. این امر به پاسخ دادن به یکی از چالش‌های کلیدی VDI، اندازه‌گیری عملکرد و ظرفیت برای Workloadهای منحصربه‌فرد کمک می‌کند. اگر سازمانی دارای زیرمجموعه‌ای از این موارد کاربرد باشد، می‌تواند یک کلاستر را ایجاد کند که مناسب این بارهای کاری پرمصرف باشد و درهمین‌حال هزینه‌ی لازم برای این کار را محدود کند. با تکامل کارت‌های GPU که به‌طور خاص برای پردازش گرافیکی در محیط‌های VDI ساخته شده‌اند، کنار هم قرار دادن این دو تکنولوژی می‌تواند بسیار قدرتمند باشد.
فرض می کنیم سازمانی دارای زیرمجموعه‌ی کوچکی از کاربران است که برنامه‌های کاربردی مثل، موارد زیر را اجرا می‌کنند.
- برنامه‌های کاربردی CAD مبتنی بر Vector
- برنامه‌های کاربردی 3D Modeling
- توسعه – Software Code Compiling
- تست توسعه – Software Validations
- تصویرسازی داده از طریق Computational Fluid Dynamics یا CFD
- برنامه‌های کاربردی علم داده با استفاده از هوش مصنوعی AI و یادگیری ماشینی ML که توسط GPU ممکن شده است.
- طراحی خلاقانه و Rendering برنامه‌های کاربردی
بیشتر بخوانید: Forensic Analyses یا تجزیه و تحلیل نقض امنیتی در محیط‌های VDI
یک کلاستر vSAN با Node و به‌صورت All-Flash که VMware را اجرا می‌کند با استفاده از موارد زیر ساخته می‌شود:
- Socketهای CPI با هسته‌های بالا برای تخصیص تعداد بیشتری از vCPUها به دسکتاپ‌های مجازی.
- مقدار زیادی از Host RAM برای تخصیص حافظه‌ی کافی به دسکتاپ‌های مجازی برای پشتیبانی از برنامه‌های کاربردی مورد نظر.
- Hostهایی که با سه Disk Group تنظیم شده‌اند و هرکدام از دستگاه‌های ظرفیت مبتنی بر NVMe استفاده می‌کنند که دارای یک Write Buffer با 800GB هستند که از دستگاه‌های 3D XPoint مثل Intel Optane استفاده می‌نمایند.
- Hostهایی که از Uplinkهای 25/100Gb استفاده می‌کنند که به یک فابریک سوئیچ باکیفیت متصل می‌باشند.
- Hostهایی که از کارت GPU استفاده می‌نمایند که به‌طور خاص برای پردازش گرافیکی در محیط‌های VDI ساخته شده است.
ازآنجایی‌که برخی از پردازنده‌های دسکتاپ در تعداد هسته‌های خود ثابت مانده‌اند، این تنظیمات می‌تواند امکانات جالبی را فراهم نماید که برای یک تنظیم دسکتاپ فیزیکی قابل‌دسترسی نیست. کل زیر یک کلاستر VDI ساخته شده با هدف مشخص برای برنامه‌های کاربردی کاربرانی که مصرف زیادی از منابع دارند.
نتایج جالب‌توجه هستند، عملکرد بهینه برای مجموعه‌ای انتخابی از کاربران VDI، بدون متحمل شدن هزینه‌های اضافی یا چالش‌های عملکردی برای کلاسترهای دیگر برای کاربران حرفه‌ای VDI که برنامه‌های کاربردی با مصرف بالای منابع را اجرا می‌کنند، مزیت داده‌های پردازشی را کسب می‌کنند که نزدیک به داده‌های رایانشی و داده‌های دیگر می باشد و بدین صورت عملکرد را بهبود می‌بخشند. ازآنجایی‌که با Storage به‌عنوان یک منبع کلاستر برخورد می‌شود، فعالیت در یک کلاستر روی کلاسترهای دیگر تأثیر نمی‌گذارد. ادمین‌ها از پیاده‌سازی، مدیریت و امنیت بهبود یافته‌ی این سیستم‌ها بهره می‌برند، زیرا این سیستم‌ها نیز درست مثل دسکتاپ‌های مجازی دیگر مدیریت می‌گردند. درصورتی‌که نیاز به کاربران بیشتر یا استفاده‌ی بیشتر از منابع ایجاد گردد، می‌توان این کلاستر را به‌راحتی توسعه داد. دسکتاپ‌های VDI متمرکز بر عملکرد که از vSAN قدرت می‌گیرند، معماری جذابی را می‌سازند. vSAN امکان یک رویکرد ماژولارتر را برای VDI فراهم می‌نماید، به‌خصوص با توجه به ایجاد شدن موارد کاربرد منحصربه‌فرد.
