معماری ذخیره‌سازی VMware Infrastructure، که در شکل زیر نشان داده شده است، شامل لایه‌های انتزاعی است که پیچیدگی و تفاوت بین سیستم‌های فرعی ذخیره‌سازی فیزیکی را پنهان و آن را مدیریت می‌کند.
سیستم فرعیِ ذخیره‌سازی، برای برنامه‌ها و سیستم عامل‌های مهمان در داخلِ هر ماشینِ مجازی، یک آداپتور ساده‌ی مجازی Bus Logic و یا آداپتور host bus LSI SCSI است که به یک یا چند دیسک مجازی SCSI متصل است. دیسک‌های SCSI مجازی از عناصر data store در مرکز داده تهیه می‌شوند. پایگاه داده مانند یک ابزار ذخیره‌سازی است که فضای ذخیره‌سازی بسیاری از ماشین‌های مجازی را در چندین میزبان فیزیکی فراهم می‌کند.
این پایگاه داده مدل ساده‌ای را برای تخصیص فضای ذخیره‌سازی به ماشین‌های مجازی مجزا ارائه می‌دهد و آنها را در معرض پیچیدگی انواع فناوری‌های ذخیره‌سازیِ فیزیکیِ موجود، مانند Fiber Channel SAN ،iSCSI SAN، ذخیره‌سازی متصل مستقیم و NAS قرار نمی‌دهد. یک ماشین مجازی به عنوان مجموعه‌ای از فایل‌ها در دایرکتوری در پایگاه داده ذخیره می‌شود. یک دیسک مجازی که در داخل ماشینِ مجازی قرار دارد، در واقع مانند یک یا چند فایل در دایرکتوری است. در نتیجه، شما می‌توانید روی یک دیسک مجازی مانند یک فایل کپی، انتقال، پشتیبان‌گیری و غیره کار کنید. دیسک‌های مجازی جدید را می‌توان به صورت hot‐added به یک ماشین مجازی بدون خاموش کردن آن اضافه کرد. در این حالت، یک فایلِ دیسک مجازی .vmdk در VMFS ایجاد می‌شود تا فضای ذخیره‌سازی جدیدی را برای دیسکِ مجازیِ hot‐added یا فایل دیسک مجازی مرتبط با یک ماشین مجازی فراهم کند. هر پایگاه داده از نظر فیزیکی یک حجم VMFS در یک دستگاهِ ذخیره‌سازی است یا برای پایگاه‌های داده NAS، یک حجم NFS با ویژگی‌های VMFS میباشد.
پایگاه‌های داده می‌توانند چندین سیستمِ فرعی ذخیره‌سازی فیزیکی را پوشش دهند. همانطور که در شکل بالا نشان داده شده است، یک حجم VMFS می‌تواند شامل یک یا چند LUN از یک آرایه‌ی دیسک SCSI محلی در یک میزبان فیزیکی، یک farm، دیسک SAN کانال فیبر، یا farm دیسک SAN iSCSI باشد. LUNهای جدیدِ اضافه‌شده به هر یک از سیستم‌های فرعیِ ذخیره‌سازی فیزیکی به طور خودکار کشف می‌شوند و در دسترس همه‌ی داده‌های موجود یا جدید قرار می‌گیرند. ظرفیت ذخیره‌سازی در یک حجم VMFS یا ذخیره داده که قبلاً ایجاد شده است را می‌توان بدون خاموش کردن میزبان‌های فیزیکی یا سیستم‌های فرعی ذخیره‌سازی با افزودن یک LUN فیزیکی جدید از هر یک از سیستم‌های فرعی ذخیره‌سازی که برای آن قابل مشاهده است، افزایش داد. برعکس، اگر هر یک از LUNهای موجود در یک حجم VMFS از کار بیافتد یا در دسترس نباشد، فقط ماشین‌های مجازی‌ای که با آن LUN در تماس اند، تحت تأثیر قرار می‌گیرند.
ویدیوی ضرورت تغییر رویکرد سازمان ها و لزوم استفاده از مجازی سازی دسکتاپ
ویدیوهای بیشتر درباره VMware
تمام ماشین‌های مجازی دیگر با دیسک‌های مجازی موجود در سایر LUNها به کار عادی خود ادامه می‌دهند. در واقع، VMFS یک سیستمِ فایل کلاستری است که از فضای ذخیره‌سازی مشترک استفاده می‌کند تا به چندین میزبان فیزیکی امکان خواندن و نوشتن همزمان در یک فضای ذخیره‌سازی را بدهد. VMFS قابلیت «قفل روی دیسک» را فراهم می‌کند تا اطمینان حاصل شود که یک ماشین مجازیِ یکسان توسط چندین سرور به طور همزمان روشن نمی‌شود. اگر یک میزبان فیزیکی از کار بیافتد، قابیلت «قفل روی دیسک» برای هر ماشین مجازی فعال می‌شود تا ماشین‌های مجازی روی میزبان‌های فیزیکی دیگر مجدداً راه‌اندازی شوند. همچنین، VMFS دارای مکانیسم‌های سازگاری و بازیابی خرابیِ در سطح سازمانی است: مانند ژورنال‌های توزیع شده، مسیر ورودی/خروجی ماشین مجازی سازگار با خرابی، و عکس‌های فوری وضعیت ماشین. این مکانیسم‌ها می‌توانند به پیدا کردن سریعِ علت ریشه‌ای و بازیابی خرابی‌های ماشین مجازی، میزبان فیزیکی و سیستم‌های ذخیره‌سازی کمک کنند.
بیشتر بدانید:VMware Virtual SAN یا SAN مجازی چیست؟
علاوه بر این، VMFS از اتصال دستگاه‌های خام یا همان Raw Device Mapping یا RDM پشتیبانی می‌کند. RDM مکانیزمی را برای یک ماشین مجازی فراهم می‌کند تا به یک LUN در زیر سیستم ذخیره‌سازی فیزیکی فقط Fibre Channel یا iSCSI دسترسی مستقیم داشته باشد. RDM برای پشتیبانی از دو نوع برنامه‌ی معمولی مفید است: SAN snapshot یا سایر برنامه‌های لایه‌ای که در ماشین‌های مجازی اجرا می‌شوند. RDM سیستم‌های بارگذاری پشتیبانِ مقیاس‌پذیر را با استفاده از ویژگی‌های مخصوص SAN فعال می‌کند. هر گونه استفاده از خدمات Microsoft Clustering Services یا MSCS که میزبان‌های فیزیکی را در بر می‌گیرد از این قرار اند: کلاسترهای مجازی به مجازی virtual‐to‐virtual و نیز کلاسترهای فیزیکی به مجازی physical‐to‐virtual. داده‌های کلاستری و دیسک‌های حد نصاب به جای اینکه به‌عنوان فایل روی یک VMFS مشترک باشند باید به‌عنوان RDM پیکربندی شوند.
شکل بالا یک Raw Device Mapping را مشاهده میکنید. یک RDM را می‌توان به عنوان یک پیوندِ نمادین از یک حجم VMFS به یک LUN خام در نظر گرفت. mapping باعث می‌شود که LUNها به صورت فایل در یک حجم VMFS ظاهر شوند. فایل mapping در پیکربندی ماشین مجازی ارجاع داده می‌شود، اما در مورد LUN خام اینطور نیست. هنگامی که یک LUN برای دسترسی باز می‌شود، فایل mapping برای به دست آوردن مرجع به LUN خام خوانده می‌شود. پس از آن، خواندن و نوشتن به جای آنکه از طریق فایل mapping به LUN خام برود، مستقیماً به آن می‌رود.
پشتیبان‌گیری یکپارچه‌ی VMware با استفاده از معماری فضای ذخیره‌سازی VMware Infrastructure
معماری فضای ذخیره‌سازی VMware Infrastructure یک راهِ ساده برای پشتیبان‌گیری از ماشین مجازی را امکان پذیر می‌کند: با VMware Consolidated Backup پشتیبان‌گیری تلفیقی یک تسهیلات متمرکز برای پشتیبان‌گیری بدون LAN از ماشین‌های مجازی فراهم می‌شود.
برای مشاوره رایگان و یا طراحی و اجرای زیرساخت شبکه و SDWAN با کارشناسان شرکت APK تماس بگیرید. |
همانطور که در شکل نشان داده شده است، Consolidated Backup در ارتباط با یک عاملِ پشتیبان شخص ثالث که در یک سرورِ پروکسی پشتیبان جداگانه و نه در سرور اجرای ESX Server قرار دارد، کار می‌کند اما نیازی به یک عامل در داخلِ ماشین‌های مجازی ندارد. عامل پشتیبان‌گیری شخص ثالث، زمان‌بندی پشتیبان‌گیری را مدیریت می‌کند. هنگامی که زمان پشتیبان‌گیری فرا می‌رسد، Consolidated Backup شروع می‌شود. هنگام شروع، Consolidated Backup مجموعه‌ای از اسکریپت‌های پشتیبان اولیه را اجرا می‌کند تا دیسک‌های مجازی را خاموش کند تا عکس‌های فوری آنها گرفته شود.
بیشتر بخوانید: VMware، بهترین گزینه جهت پیاده‌سازی WAN Edge Infrastructure
سپس مجموعه‌ای از اسکریپت‌های پس از غیرفعالسازی post‐thaw را برای بازگرداندن ماشین مجازی به حالت عادی اجرا می‌کند. در این حین، ، عکسِ فوریِ دیسک را به سرور پروکسی پشتیبان اضافه می‌کند. در نهایت، عامل پشتیبان‌گیری شخص ثالث از فایل‌های موجود در عکسِ فوریِ نصب‌شده در اهداف پشتیبان خود پشتیبان‌گیری می‌کند. در واقع Consolidated Backup با گرفتن عکس‌های فوری از دیسک‌های مجازی و پشتیبان‌گیری از آنها از طریق یک سرور پروکسی پشتیبان جداگانه، یک راهکارِ پشتیبان‌گیری ساده، بدون اخلال و کم هزینه را برای محیط مجازی ارائه می‌کند.
سرورVirtual Center مدیریت متمرکزی را برای مراکز داده فراهم می‌کند. این سرور منابع فیزیکی را از چندین سرور ESX جمع‌آوری می‌کند و مجموعه‌ای مرکزی از منابع ساده و انعطاف‌پذیر را برای مدیرِ سیستم فراهم می‌کند تا ماشین‌های مجازی در محیط مجازی را فراهم کند. اجزای سرور Virtual Center عبارتند از: کنترل دسترسیِ کاربر، خدمات اصلی، سرویس‌های توزیع‌شده، پلاگین‌ها و رابط‌های مختلف.
شکل بالا اجزای سرور Virtual Center را نشان می دهد. کنترل دسترسی کاربر به مدیر سیستم اجازه می‌دهد تا سطوح مختلف دسترسی به Virtual Center را برای کاربران مختلف ایجاد و مدیریت کند. به عنوان مثال، ممکن است کاربرانی وجود داشته باشند که پیکربندی سرورهای فیزیکی در مرکز داده را مدیریت کنند و ممکن است کاربرانی متفاوت وجود داشته باشند که فقط منابع مجازی را در یک منبع خاص مدیریت کنند.
خدمات Core Services مدیریتی پایه برای یک مرکز داده‌ی مجازی است. این خدمات شامل این موارد است: VM Provisioning به معنای راهنمایی و خودکارسازی تهیه‌ی ماشین‌های مجازی؛ پیکربندی هاست و ماشین و Virtual Machine Inventory Management را فراهم می‌کند؛ سازماندهی ماشین‌ها و منابع مجازی در محیط و امکانات مجازی مدیریت آنها.
- Task Scheduler – اقداماتی مانند VMotion را برنامه‌ریزی می‌کند تا در یک زمان مشخص انجام شوند.
- Consolidation – ظرفیت و استفاده از منابع فیزیکی یک مرکز داده را تجزیه و تحلیل می‌کند.
با کشف سیستم‌های فیزیکی که می‌توانند به ماشین‌های مجازی تبدیل شده و روی سرورهای ESX ادغام شوند، توصیه‌هایی برای بهبود کاربرد ارائه می‌شود. فرآیند یکپارچه‌سازی خودکار شده، و نیز انعطاف‌پذیری کاربر در تنظیم پارامترهای ادغام فراهم می‌شود. سرویس‌های توزیع شده راهکارهایی هستند که قابلیت‌های زیرساخت VMware را به سطحِ بَعدی مانند VMware DRS، VMware HA و VMware VMotion گسترش می‌دهند. خدمات توزیع شده امکان پیکربندی و مدیریت این راهکارها را به صورت مرکزی از سرور مرکز مجازی فراهم می‌کند.
