در قسمت اول این مقاله با مقدمات نحوه‌ی عملکرد DPM و فرآیند محافظتی مبتنی برDisk، همسان‌سازی File Data و Application Data آشنا شدیم. در قسمت دوم به تفاوت میان File Data و Application Data، نحوه فرآیند حفاظتی مبتنی بر Tape در DPM Server پرداختیم. در این قسمت در مورد انواع Policyهای DPM، مفهوم Data Loss Tolerance و بررسی ساختار دایرکتوری DPM خواهیم پرداخت.
بررسی انواع Policyهای DPM
DPM بر اساس اهداف بازیابی که برای هر گروه حفاظتی تعیین می‌شود، Policy حفاظت یا زمان‌بندی کار‌ها را برای آن گروه محافظتی تنظیم می‌کند. نمونه‌هایی از اهداف بازیابی به شرح زیر است:
- از دست نرفتنِ بیش از 1 ساعت از دادههای عملیاتی
- فراهم کردن محدوده‌ی نگهداری 30 روزه
- امکان بازیابی داده‌ها تا 7 سال
اهداف بازیابی دادههای یک سازمان، الزامات دادههای حفاظتی آن را تعیین می‌کند. در DPM اهداف بازیابی با توجه به محدوده نگهداری، قابلیت میزان تحمل از دست رفتن داده‌ها و زمان‌بندی Recovery Point یا نقطه بازیابی تعریف می‌شوند و برای برنامه‌های کاربردی دیتابیس، با توجه به زمان‌بندی داده های پشتیبان گیری شده تعریف می‌شوند. محدوده نگهداری مدت زمانی است که کاربر به دسترسی به دادههای بکاپ گیری شده نیاز دارد. برای مثال، آیا نیاز است که دادههای امروز تا یک هفته دیگر، یا دو هفته آینده، یا یکسال دیگر در دسترس باشند؟
مفهوم Data Loss Tolerance
میزان حداکثری از دست رفتن داده برحسب زمان میباشد و مشخص می‌کند که DPM هر چند وقت یکبار باید با جمع‌آوری تغییرات داده از سرور محافظت‌شده، با آن سرور همسان‌سازی شود. می‌توان دفعات تکرار همسان‌سازی را به بازه‌های زمانی بین 15 دقیقه تا 24 ساعت تغییر داد. همچنین می‌توان انتخاب کرد که به جای همسان‌سازی در زمان‌بندی مشخص، درست قبل از به وجود آمدن یک نقطه بازیابی همسان‌سازی انجام شود.
زمان‌بندی نقطه بازیابی مشخص می‌کند که چه تعداد نقاط بازیابی از این گروه محافظتی باید ایجاد شود. برای محافظت از فایل، باید روز‌ها و زمان‌هایی که قرار است برای آن‌ها نقاط بازیابی ایجاد شود انتخاب گردد. تعداد دفعات همسان‌سازی زمان‌بندی نقطه بازیابی را برای حفاظت از دادههای برنامه‌هایی که از Incremental Backups پشتیبانی می‌کنند، تعیین می‌کند. برای حفاظت از دادههای برنامه‌هایی که از Incremental Backups پشتیبانی نمی‌کنند، زمان‌بندی Full Backup سریع، زمان‌بندی نقطه بازیابی را معین می‌کند. هنگام ایجاد یک گروه حفاظتی، DPM نوع داده مورد محافظت را شناسایی می‌کند و فقط گزینه‌های حفاظتی موجود را برای داده‌ها ارائه می‌دهد.
بررسی روند شناسایی خودکار
شناسایی خودکار پروسه‌ای است که DPM توسط آن به صورت خودکار کامپیوترهای جدید یا حذف شده را در شبکه شناسایی می‌کند. در هنگام زمان‌بندی که روزی یکبار می‌توان آن را انجام داد، DPM یک Packet کوچک کمتر از 10 کیلوبایت را به نزدیک‌ترین Domain Controller ارسال می‌کند. این کنترلر به درخواست LDAP کامپیوترهای موجود در آن دامین پاسخ می‌دهد و DPM کامپیوترهای جدید و حذف شده را شناسایی می‌کند. ترافیک شبکه ایجاد شده در پروسه شناسایی خودکار جزئی است. شناسایی خودکار، کامپیوترهای جدید و حذف شده را در دامین‌های دیگر شناسایی نمی‌کند، برای نصب یک Agent محافظتی بر روی یک کامپیوتر در دامین دیگر، باید کامپیوتر را با استفاده از نام دامین کاملاً واجد شرایط آن شناسایی نمود.
بررسی ساختار دایرکتوری DPM
در صورتیکه کاربر داده های خود را با استفاده از DPM محافظت کند، مسیر نصب شامل سه فولدر زیر میگردد که هر کدام وظیفه نگهداری از اطلاعات خاصی دارند:
- Microsoft DPM\DPM\Volumes\DiffArea\
- Microsoft DPM\DPM\Volumes\Replica\
- Microsoft DPM\DPM\Volumes\ShadowCopy\
پوشه DiffArea حاوی Shadow Copy Volumes نصب شده‌ای است که نقاط بازیابی را برای یک منبع داده ذخیره می‌کند. پوشه Replica شامل Replica Volumes نصب شده است، پوشه ShadowCopy دارای نسخه‌های پشتیبان Local از دیتابیس DPM است. علاوه بر این، وقتی توسط نرم‌افزار پشتیبان‌گیری Third-Party از DPMBackup.exe استفاده می‌شود تا نسخه‌های پشتیبان Shadow از Replicaها برای آرشیو ایجاد شوند، نسخه‌های پشتیبان Shadow در پوشه ShadowCopy ذخیره می‌گردند.
