DRS در VMware چیست و نحوه کار آن چگونه است؟

DRS در VMware که به صورت کامل VMware Distributed Resource Scheduler خوانده می‌شود، قابلیت بسیار قدرتمندی است که در زمان اجرای vSphere Clusters استفاده شده و برنامه‌ریزی و تعدیل بار را در این کلاستر بر عهده دارد. این قابلیت در آن دسته از کلاسترهای که این قابلیت فعال باشد، اطمینان حاصل می‌کنند که ماشین‌های مجازی در حال اجرا در محیط vSphere، منابع لازم را برای اجرای موثر و بسیار کارآمد در اختیار داشته باشند.

ماشین‌های مجازی معمولا از ابتدا متکی به DRS هستند، زیرا از زمانی که این ماشین‌ها در کلاستر، شروع به کار می‌کنند، DRS در VMware آن‌ها را در سرور یا Hostی قرار می‌دهد که بهترین منابع ممکن را داشته باشد تا به محض شروع کار ماشین مجازی، این منابع را در اختیارش قرار دهد. به علاوه،DRS  تلاش می‌کند تا در vSphere Cluster منابع به گونه‌ای متعادل مصرف شوند.

حتی اگر vSphere Cluster در زمان مشخصی تعدیل شده باشد، ممکن است ماشین‌های مجازی تغییر مکان دهند یا به گونه‌ای تغییر کنند که عدم تعادل در منابع کلاستر به آرامی به محیط برگردد. عدم تعادل کلاسترها ممکن است به ضرر عملکرد کلی ماشین‎‌های مجازی باشد.

فعال‌سازی قابلیت‌های HA و DRS در Web Client

ویدیوهای بیشتر درباره VMware

به طور پیش‌فرض، DRS هر پنج دقیقه یک بار در سطح کلاستر به صورت خودکار اجرا می‌شود تا میزان تعادل در این کلاستر و نیاز یا عدم نیاز به تغییرات برای بهره‌برداری بهتر از منابع را تشخیص دهد.

پیش‌نیازهای DRS در VMware

استفادة سودمند و بهینه از قابلیت VMware DRS چند پیش‌نیاز دارد که شامل موارد زیر است:

• کلاستری از سرورهای ESXi
• vCenter Server
• Enterprise Plus License
• vMotion برای تعدیل بار خودکار

فعالیت‌هایDRS در VMware

DRS در VMware هر پنج دقیقه یک بار در سطح کلاستر اجرا می‌شود و در این زمان هر گونه عدم تعادل را در آن تشخیص می‌دهد و در صورت وجود هرگونه عدم تعادل، vMotion را برای انتقال ماشین‌های مجازی معین از یک سرور به سرور دیگر به کار می‌گیرد.

نحوه‌ی تشخیص سرورمناسب جهت میزبانی از ماشین مجازی

DRS برای تشخیص سرور مناسب ماشین مجازی، الگوریتم خاصی را پیاده می‌کند؛ زمانی که ماشین مجازی شروع به کار می‌کند، طبق این الگوریتم ابتدا اطمینان حاصل می‌شود که قرار گرفتن ماشین مجازی در یک سرورخاص، مقررات را نقض نکند و سپس توزیع منابع در کلاستر را مورد بررسی قرار می‌دهد.

به علاوه، نیازهای خود ماشین مجازی نیز در نظر گرفته می‌شود تا در حالت روشن (Power On) نیازمند منابع نماند. این نیازها شامل منابعی است که برای اجرا شدن به آن‌ها نیاز دارد:

• نیاز به CPU بر اساس میزان مصرف CPU ماشین مجازی محاسبه می‌گردد.
• نیاز به حافظه، بر اساس این فرمول محاسبه می‌گردد:
• حافظه‌ی مورد نیاز ماشین مجازی = عملکرد (شامل حافظه‌ی فعال مورد استفاده، Swapped یا Shared) به علاوه‌ی %25 (حافظه‌ی مصرفی Idle). این فرمول نشان می‌دهد که تعادل حافظه‌ی DRS اساسا مبتنی بر حافظة فعال مورد استفادة ماشین مجازی است و در عین حال میزان کمی از حافظه‌ی مصرفی غیرفعال برای هر گونه افزایش بار کاری در نظر گرفته می‌شود.

بیشتر بخوانید: بررسی و مفهوم VMware vMotion به همراه ویژگی های مهم این تکنولوژی

سطوح خودکارسازی DRS

یکی از قابلیت‌های جالب DRS، سطوح خودکارسازی آن است. همچنان که DRS هر پنج دقیقه یک بار کلاستر را اسکن و توصیه‌هایی ارائه می‌کند، می‌توان تعیین کرد که این توصیه‌ها را خود به صورت خودکار اعمال کند، یا تنها تغییراتی را پیشنهاد دهد. این قابلیت شامل سه مرحلة خودکارسازی است:

• حالت کاملا خودکار: در این حالت، DRS به صورت خودکار ماشین های مجازی که روشن می‌شوند را بررسی و در سرور مناسب قرار می دهد و هم چنین ماشین های مجازی میان سرور ها با هدف تعدیل به صورت خودکار مهاجرت داده می‌شوند.
• حالت نیمه‌خودکار: در این حالت، DRS به صورت خودکار ماشین های مجازی که روشن می‌شوند را بررسی و در سرور مناسب قرار می دهد و توصیه هایی برای مهاجرت ماشین‌های مجازی ارائه می‌دهد که بایستی به صورت دستی انجام شود.
• حالت دستی: DRS در زمان روشن شدن ماشین مجازی و در زمانی که ماشین های مجازی در حال سرویس هستند، توصیه هایی برای جایگذاری ماشین های مجازی و مهاجرت آن‌ها ارائه می‌دهد که بایستی به صورت دستی انجام شود.

آستانه‌ی مهاجرت DRS

DRS شامل تنظیمات بسیار کاربردی دیگری برای کنترل آستانه‌ی تعادلی است که ماشین مجازی پیش از اعمال توصیه‌ها متحمل می‌گردد. این قابلیت برای کنترل میزان تعادل متحمل‌شده پنج آستانة انتقال دارد:

آستانه‌ی 1 (پایسته‌ترین یا کم‌واکنش‌ترین حالت) تا آستانه‌ی 5 (مهاجم‌ترین یا پرواکنش‌ترین حالت) را شامل می‌گردد.

هر چه تنظیمات به سمت حالت پرواکنش‌تر پیش برود، DRS کمتر عدم تعادل در کلاستر را تحمل می‌کند و بالعکس هر چه این آستانه روی حالت کم‌واکنش تنظیم شود، DRS بیشتر عدم تعادل را تحمل می‌کند.

Ruleهای مرتبط با VM و Host

قابلیت بسیار کاربردی دیگری به هنگام استفاده از VMware DRS برای کنترل جایگذاری ماشین‌های مجازی در کلاستر وجود دارد. با Ruleهای ماشین مجازی یا Host می‌توان ماشین‌های مجازی خاص را در یک سرور خاص اجرا کرد و می‌توان آن را به مثابة Ruleپیونددهی در نظر گرفت.

طبق این Ruleها می‌توان ماشین‌های مجازی را:

• کنار هم نگه داشت
• از هم جدا کرد
• به سرور خاصی پیوند زد
• به ماشین‌های مجازی دیگری پیوند زد

در ادامه نمونه‌ای از ایجاد Rule ماشین مجازی یا Host برای ماشین‌های مجازی و ESXi Host آورده شده است.

Ruleهای ماشین مجازی یا Host بین ماشین‌های مجازی و Hostها درکلاستر پیوند ایجاد می‌کنند. اما این Ruleهای ماشین مجازی یا Host در چه مواردی کاربرد دارند؟ یکی از این موارد کاربرد در زمان استفاده از  Domain Controllerهاست. به طور کلی، زمانی که همه‌ی Domain Controllerها در محیطی مجازی‌سازی‌شده مثل vSphere Cluster در حال اجرا هستند، باید اطمینان حاصل کرد که ماشین‌های مجازی Domain Controller در داخل کلاستر از هم جدا باشند. به این ترتیب، اگر یکی از Hostها به همراه یکی از Doamin Controllerها خراب شود، هنوز Domain Controller دیگری وجود دارد که متکی به Separate Virtual Machine Rule (قاعده‌ی ماشین‌های مجازی جدا) باشد که آن را از همان Host دور نگه ‌دارد.

بیشتر بخوانید: معرفی و بررسی VMware SDRS – قسمت اول

لغو تنظیمات ماشین مجازی برای DRS

vSphere Cluster برای عملیاتی که بر هر ماشین مجازی داخل این کلاستر تاثیر می‌گذارد، Granularity فوق‌العاده‌ای فراهم می‌نماید. می‌توان با ایجاد VM Overrides تنظیمات کلی در سطح کلاستر برای DRS و HA را لغو نمود و برای هر ماشین مجازی تنظیمات انحصاری تعریف کرد.

میزان مصرف CPU وMemory

DRS خلاصه‌ای عالی و در سطح بالا از میزان مصرف CPU را برای منابع CPU در ESXi Hostهای vSphere Cluster فراهم می‌کند. رجوع شود به:

Settings > Monitor > vSphere DRS > CPU Utilization

تکنولوژی‌ VMware vSphere HA و VMware DRS

بسیار توصیه می‌گردد از هردوی آن‌ها همزمان استفاده شود تا قابلیت‌ها و عملکردهای Failover خودکار و تعدیل بار با هم ترکیب شوند. نتیجة این کار ایجاد محیط vSphere بسیار سازگارتر و متعادل‌تر است.

اگر در یک ESXi Host خرابی رخ دهد، vSphere HA ماشین‌های مجازی را در دیگر Hostهای سالم در کلاستر مجددا راه‌اندازی می‌کند. بنابراین اولویت اول دسترس‌پذیری منابع ماشین‌های مجازی است. سپس VMware DRS اجرا می‌شود و هر گونه عدم تعادل را بین Hostهای ESXi که بارهای کاری را اجرا می‌کنند، تشخیص می‌دهد و بر اساس آستانة تعریف‌شده توصیه‌هایی ارائه می‌کند تا عدم تعادل در کلاستر رفع گردد. این توصیه‌ها بر اساس مرحلة خودکارسازی یا به طور خودکار اجرا می‌گردند یا در حد توصیه باقی می‌مانند.

کلام نهایی درباره‌ی VMware vSphere HA و DRS

اجرای همزمان VMware vSphere HA و DRS بسیار توصیه می‌شود. استفاده از هردو تکنولوژی امکان دسترس‌پذیری بالا برای بارهای کاری را فراهم می‌کند و استفادة مستمر از آن‌ها، منابع موردنیاز ماشین مجازی را تضمین می‌کند.

دانستن چگونگی کارکرد این دو مکانیزم به مدیران سیستم کمک می‌کند تا از این دو تکنولوژی به بهترین نحو ممکن و به گونه‌ای بهینه و مطابق با بهترین راهکارها استفاده کنند. علاوه بر مزایای فراوان این دو تکنولوژی، هر یک از قابلیت‌ها را می‌توان به‌آسانی فعال و پیکربندی نمود.

مقاله های مرتبط: